KLAZIENAVEEN - “Ik sta hier voor de derde generatie”, zegt Henk Wijngaard vlak voor zijn optreden op het Mega Piraten Festijn in Klazienaveen. Dat blijkt een juiste constatering.

De zanger brengt wat later een medley van zijn bekendste (truckers)liedjes. En het publiek vreet uit zijn hand. Maar wat opvalt is dat het harde gejuich bij elk nieuw nummer vooral uit wat jongere kelen lijkt te komen. Tieners, twintigers. Wijngaard is niet de enige veteraan die het goed doet bij het publiek. Ook Lucas & Gea, al vanaf het eerste Mega Piraten Festijn, zo’n twintig jaar geleden, regelmatig van de partij, scoren. En dat geldt natuurlijk ook voor Bennie Jolink, Jannes en de Dutch Boys.

En weer is een nieuwe generatie opgestaan die het Nederlandstalige lied een warm hart toedraagt. Maar niet alleen de piratennummers, maar ook boerenrock en happy hardcore. Niet voor niets heeft het Mega Piraten Festijn al jaren een tweede tent waar die genres een prominente plek krijgen. Boer Bennie plukt er de vruchten van. De zanger, steevast in een tuinbroek, het is een totaal-act, brengt een mengelmoesje van die drie stijlen. Geremixte boerenrocknummers en piratenliedjes. Stuiteren op ‘Stappen in Olde Pekela’, dat werk… Rond half twaalf moet hij het grote podium op, maar eerst is het nog even knallen in de kleine tent. Samen met zijn muzikale bloedverwanten van de Beatcrooks. “Na corona is het helemaal ontploft”, zegt Bennie. “Iedereen heeft zin in feest. Het gaat maar door. Dit jaar heb ik iets van 100 tot 110 optredens. Jij noemt het knaldrang. Ik combineer alle stijlen die het op het platteland nu goed doen: boerenrock, piratenmuziek en feestdance.” En dat gaat tegenwoordig in een hoog tempo. In de gemiddelde feesttent op het platteland worden nog maar weinig liedjes van begin tot eind (af)gespeeld. “Het is couplet, refrein en op naar de volgende”, zegt Bennie. “Je kunt wel een nummer helemaal afmaken, maar dan kakt het in. Het tempo is omhoog gegaan. Je wilt de gang erin brengen. Ik heb er ook helemaal geen problemen mee om vroeg op de avond te staan. Ik vind dat zelfs mooi. Gewoon proberen om een feestje te bouwen en als je dan ziet dat het publiek helemaal los gaat, is dat het grootste compliment dat je kunt krijgen.”

Gouden plaat

Veteranen Lucas & Gea tappen uit een ander muzikaal vaatje. Bij hen is het onthaasten. Presentator Willie Oosterhuis grapt op het podium nog dat het wel eens leuk zou zijn als Gea als eerste het podium op zou komen (en dus niet Lucas, zoals blijkbaar meestal gebeurt). En inderdaad stapt Gea daarna parmantig als eerste door ‘de Deure’. Het stel zingt twee liedjes: ‘De Waarheid’ en ‘En steeds weer huil je’. Jong en oud; iedereen zingt mee. “Zo rond 2001, ergens sinds die tijd, is de populariteit van Nederlandstalige muziek weer gestegen”, vertelt Gea. Lucas: “Wij verkochten in die tijd 20.000 exemplaren van onze eerste plaat ‘Steeds weer huil je’. Wij deden dat op markten. Om mee te tellen voor de officiële lijsten, moest je toen 24,95 voor een plaat vragen; wij verkochten de onze voor 19,95. Dat gebeurde dus helemaal onder de radar. Inmiddels staat de teller zelfs op 45.000. Maar een gouden plaat hebben we dus nooit gekregen. Ja, bij ons thuis hangt er eentje, maar die is niet helemaal officieel…”

Daar waar artiesten als Boer Bennie en vele anderen vol gas geven, lijkten de mid-tempo meezingers van Lucas & Gea bijna onthaasting. Lucas: “Maar we hebben nu zo’n tweehonderd liedjes en daar zit ook echt wel uptempo werk bij. Maar hier willen ze juist onze rustiger nummers horen.” Gea: “We trekken ouderen én jongeren, dat horen we vaak op plekken waar we geboekt worden. We zijn overal inzetbaar.” Lucas: “We staan bijvoorbeeld ook op de feesten van Tukker FM. Maar dit is ook geweldig. Laatst zei onze dochter nog: ‘Pa, zo lang je nog op de Mega Piraten Festijnen staat, hoor je er nog bij.’ En dat klopt ook. Deze feesten zorgen ervoor dat onze muziek blijft leven bij een jong publiek.” Gea: “Zo zijn we een beetje tijdloos geworden.”

Høken
Stef Ekkel en René Karst wisselen elkaar af, maar ontmoeten elkaar op het podium voor hun hit ‘Liever te dik in de kist’ Duizenden kelen brullen hard mee. Willie zet na afloop van de set van René Karst nog even ‘Vlinder’ in, een liedje van Duo Karst, het duo van René en zijn (in 2018 overleden) moeder Jannie. René haakt natuurlijk aan. Want de artiesten die er niet meer zijn, worden echt niet vergeten. Een oudere dame in het publiek zingt stilletjes mee. Willie ziet een traan bij René. “Ik denk dat je moeder meezingt”, zegt hij.  

En daarna is het tijd voor boerenboss en levende legende Bennie Jolink, zoals Willie hem noemt. Hij zingt vier nummers van Normaal. Die worden hard meegezongen. Op meerder plekken in de tent ontstaan kleine ‘cirkeltjes’ waar jongeren wild aan het springen en hossen, oftewel aan het høken zijn. Na ‘Hiekikkowokan’, ‘Net-as gisteren’ en ‘Hendrik Haverkamp’, komt Willie het podium op. Bennie moet er nog eentje doen. Welke dan? ‘Iets met fietsen?’, grapt Bennie. Het publiek scandeert ‘boeruh-boeruh’. Bennie en Willie lachen. Het is tijd voor ‘Oerend Hard’. En natuurlijk is het bal.

Woodstock
Henk Wijngaard heeft het druk. 77 is ie inmiddels, maar still going strong. “Ik vind dit leuk om te doen, maar het is ook omdat ze graag willen dat ik hier mee doe”, zegt hij. “Ik sta mijn hele leven al in kroegjes voor tachtig tot honderdvijftig man. Daar ben ik meer de man voor. Dit is me soms te machtig, te overweldigend.” Ook hem valt op dat een nieuwe generatie zijn muziek heeft ontdekt. En hoe dat kan? Zeg het maar… “Als ik muziek van vroeger draai, zeggen mijn zoons: ‘Pa, wat hadden jullie mooie muziek vroeger’. Dan heb ik het over Eddie Cochran, CCR en Merle Haggard. Dat vinden die kinderen van mij ook geweldig. Merle Haggard is mijn grote voorbeeld. ‘Okie from Muskogee’, dat werk. Maar ik hoorde ooit een liedje dat gespeeld werd op Woodstock, als ik het goed heb. ‘White line fever’ heette dat. Een echt truckersliedje. Dat vond ik geweldig. Overweldigend. Dat is me altijd bij gebleven. Dat is wat ik ben gaan doen, eigenlijk.”

Selfie
Ondertussen willen twee jochies met hem op de foto. En na zijn optreden gebeurt dat nog meerdere keren. Kinderen, pubers, iedereen wil een selfie met de zanger. Henk laat het allemaal over zich heen komen. “Ja, dat was leuk”, zegt hij over zijn optreden. “Al die jeugd die meezingt? Ik snap ook niet waar dat vandaan komt. Ik heb het er ook wel eens over met mijn geluidsman. Dat me dat verbaast. ‘Dat moet je niet doen’, zei hij een keer. ‘Verbaas u niet, verwonder u slechts’, zei hij.” Henk begint te lachen. “Dat vind ik mooi…” 

Het is organisator Eddie Mensink ook opgevallen: de veteranen doen het goed in Klazienaveen. “Iedereen is hier natuurlijk ook opgegroeid met piratenmuziek”, zegt hij. “Dat hebben ze met de paplepel in gekregen. Ze kennen alle nummers. Hier staat een tevreden man. We hadden 7.500 bezoekers. Uitverkocht. En volgend jaar zijn we er weer!”

Wil je alle foto's zien? klik hier voor alle foto's die gemaakt zijn van het publiek, en klik hier voor alle foto's die gemaakt zijn van de artiesten.

drentsnieuws